Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…

Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…
Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ: Οι αγώνες του ’40 πιο επίκαιροι από ποτέ...


   Οι αγώνες του ’40 πιο επίκαιροι από ποτέ.
  Ο λαός δεν ξεχνά. Στις κρίσιμες καμπές της ζωής και της ιστορίας μας αντλούμε δυνάμεις και αυτοπεποίθηση απ’ τις μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις μας. Ανάμεσα στις παραδόσεις αυτές ξεχωρίζει το μεγαλείο του κινήματος της Αντίστασης των λαών, της πάλης για ελευθερία και δημοκρατία, απέναντι στη φασιστική πανούκλα, τη δεκαετία του ‘40. 
  Απέναντι στο πισωγύρισμα της ιστορίας, στα «μεσάνυχτα του αιώνα», απέναντι στο Ολοκαύτωμα και στην εξόντωση κάθε φωνής που αντιστέκεται, απέναντι στην κτηνωδία. Τότε που ο ελληνικός λαός με τον ξεσηκωμό του όρθωνε το δικό του «ΟΧΙ» ενάντια στη φασιστική ιταλική και έπειτα γερμανική εισβολή και τους ντόπιους δοσίλογους της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.    Παρά την πείνα και την εξαθλίωση, παρά την τρομοκρατία και τις εκτελέσεις, το πρώτο μαζικό κίνημα Αντίστασης στην Ευρώπη έμελλε να γεννηθεί στην χώρα μας. 
  Με μαχητικές απεργίες στην Αθήνα και δυνατό αντάρτικο στην ύπαιθρο, με επί κεφαλής τις δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, ενάντια στους γερμανούς κατακτητές, τους ντόπιους υποτακτικούς και επιχειρηματίες συνεταίρους τους, τους μαυραγορίτες και τους μεταξικούς ταγματασφαλίτες της Κατοχής. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα και οι οργανώσεις του μπήκαν μπροστά στην μάχη για την σωτηρία «απ’ την πείνα - κι’ απ’ τη σκλαβιά» αλλά και την συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Στο διώξιμο του φασίστα κατακτητή, όχι για να γυρίσουμε στον βασιλιά και τους αστούς πολιτικάντηδες που κρύφτηκαν στο Κάιρο, αλλά για τη «Λαοκρατία». 

  Για την πρώτη κυβέρνηση που ψήφισαν οι γυναίκες. Για την άνθιση των οργάνων της λαϊκής αυτοδιοίκησης, αυτοοργάνωσης και λαϊκής δικαιοσύνης. Ο αγώνας του ‘40 μας έδειξε ότι ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός μπορεί να τα βάζει με τις πιο μαύρες αυτοκρατορίες. Και να τις νικάει! Αυτό καλούμαστε να κάνουμε και σήμερα. Να ανατρέψουμε την μνημονιακή συγκυβέρνηση, την Τρόικα, την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., που εξοντώνουν το λαό και ταυτόχρονα, ανοίγουν ξανά το δρόμο στους νοσταλγούς του Χίτλερ και του Μουσολίνι, με τις ρατσιστικές και φασίζουσες πολιτικές τους. 

   Αυτή η πολιτική και αυτή η κυβέρνηση ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ – ΜΟΝΟ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ! Ανατρέπονται με ένα παρατεταμένο, μαχητικό και αποφασισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με απεργίες, καταλήψεις και συλλαλητήρια. Χωρίς αυταπάτες για τον εξανθρωπισμό της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. και «λύσεις» απ’ τον ουρανό. Χωρίς ιδιοτελείς υπεκφυγές και περιχαρακώσεις. 
  
  Με την ταξική και αγωνιστική ενότητα του κόσμου της εργασίας. Με την αξιοποίηση των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων της δεκαετίας του ‘40 και του τιτάνιου αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Με μια δυνατή Αριστερά και ένα πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό για τη νίκη των εργατών και του λαού και όχι για νέες «Βάρκιζες».

   Με την αντικαπιταλιστική Αριστερά πρωτοπόρα σε όλες τις μάχες, με όπλο το μεταβατικό πρόγραμμα που ξεκινά με τη μονομερή διαγραφή του τοκογλυφικού δημόσιου χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Για τη συνολική αντι-ιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική ανατροπή!


 ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

1 σχόλιο:

  1. Είναι παγίδα και υπονόμευση των αγώνων και της ανάκαμψης του εργατικού κινήματος η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προωθούν ως κεντρικό αίτημα και στόχο των εργατικών κινητοποιήσεων την εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση και όχι την πορεία οριστικής ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων, που συνεχώς αναπαράγει την αντιλαϊκή πολιτική.

    Η τακτική τους για δήθεν «ανένδοτους αγώνες», με καλέσματα για απεργίες διαρκείας, οδηγεί πιο βαθιά στον εκφυλισμό και στη διάλυση όταν δεν πατούν στις διαθέσεις των εργαζομένων και δεν έχουν ως σκοπό τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, δεν περιέχουν στοιχειώδη πρόβλεψη για τη συνέχεια και αποτελεσματικότητα του αγώνα. Όταν λαμβάνονται αποφάσεις στο όνομά τους και όχι με τη μαζική συμμετοχή τους. Όταν δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για να οργανωθεί πραγματικά η απεργία, αλλά, αντίθετα, αποδέχονται και ανέχονται ή και υπογείως προωθούν την απεργοσπασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή